باسلام
من خانمی متاهل هستم. دو فرزند دارم. تحصیلاتم کارشناسی ارشد پرستاری هستم. همسر بنده کارشناس عمران است و 15 سال است که ازدواج کردیم. همسر من به من بسیار بی توجه است و علت ان را اخلاق تند من میداند. او مرتب به من میگوید زندگی را برایش سخت کردم. مرتب از من ایراد میگیرد و با حرفهایش من را تحقیر میکند. بارها به خاطر فرزندانم سعی کردم که شرایط را تحمل کنم ولی برخی اوقات واقعا بی توجهی او باعث شده که من هم واکنشهایم تندتر شود. او من را همراه خود نمیداند و بیشتر اوقات در میان حرفهایش به من میگوید اگر تو نباشی من راحت ترم و از جدایی از من ابراز رضایت میکند. ولی من به خاطر فرزندانم اصلا حاضر نیستم او را ترک کنم. و میخواهم اوضاع زندگی ما بهبود یاید. میخواهم مرا دوست داشته باشد و به من توجه کند. در حال حاضر به دلیل شرایط کرونا من نمیتوانم در بیمارستان کار کنم و به دلیل فرزند کوچکم از کار موقتا استعفا دادم که همین. زندانی شدن در خانه و کار بیرون نداشتن مرا عصبی‌تر و از طرفی وسواسی‌تر کرده است. من به دلیل پسر نوجوانم بسیار نگرانم. قابل ذکر است همیشه احساس میکنم اگر کمی بیشتر همسرم به من توجه داشت و مرا مورد محبت خود قرار میداد هیچگاه زندگی ما اینقدر متشنج نمیشد. از شما خواهش دارم بنده را راهنمایی بفرمایید. با تشکر