سلام وقتتون بخیر
24سالمه و به تازگی در حال اشنایی با پسر 23ساله ای هستم که از ابتدا هم گفته قصدش از اشنا ازدواجه. توی این مدت دو ماهه ی اشنایی, یه ادم در تلاش واسه موفقیت و اینده و زندگی دیدمش, همه وقتش رو صرف کتاب و درس و کار و مدیتیشن میکنه , از مهمترین چیز ها براش هم صداقته. یک بار تو صحبتاش بهم گفته که در گذشته وقت عصبانیت هرچی دم دستش بوده میشکونده شیشه و ظرف و … ولی خب الان کنترل زیادی رو خودش داره و میتونه عصیانیتش رو مدیریت کنه و اگه غیر قابل کنترل باشه مکان رو ترک میکنه و چند ساعت بعد با ارامش به مشکل رسیدگی میکنه. توی دو ماه که هیچ عصبانیت و رفتار عجیبی ازش ندیدم. سال های گذشته هم گه گاهی توی جمع دوستاش گل میکشیدن. که دیگه نمیکشه و راجب این موضوع هم جدی صحبت کردیم که خط قرمزه .چند روز پیش گفت که یک بار توی 13سالگی بخاطر یه شکست عشقی و مشکلات خانوادگی و… خودکشی کرده و رگش رو زده. الان که اون عشق 13سالگی واسه خودش هم بچگانست. ولی این عصبانیت ها و خودکشی و گل چقدر باید من رو نگران کنه؟ باید به چشم یه گذشته بهش نگاه کنم؟ صداقتش و اینکه همه ادم ها اشتباهاتی گذشته دارن و اگه زندست پس باید زندگی کنه از توجیه های منه؟ یا واقعا نگران کنندست؟