سلام. مسعود 35 سال دارم متاهل
چند سالی هست که دیگه چیزی شادم نمیکنه.نه از مناسبتای شادی شاد میشم و نه از ناراحتی و عزا غصه دار
انگار به هیچی علاقه ندارم.چند وقتیه دیگه اصلا از مردن نمیترسم یجورایی بهترین درمان میدونم واسه آدمایی که هدفی ندارن تو زندگی
همسرم و بچه هامو دوس دارم و تنها عامل بازدارنده من هستن که خودمو نبازم و خونه نشین نشم. لیسانس حقوق دارم ولی کارم آزاد هستش .یجورایی انگار از اول درس خوندنم هم انگیزه خاصی واسه رسیدن به هدف خاصی نداشتم
آدم منضبطی هستم تو محیط کار و خونه
توی جمع شاد و شوخ طبعم ولی از درون همیشه تنها و غصه دارم