سلام⁦♥️⁩ من و همسرم یک سال و نیم دوست بودیم، ازدواج کردیم ، من ته تغاری خانواده م و‌ ایشون پسر اول خانواده‌، من برادری ندارم و ایشون خواهر ندارن. تو یک خانواده مرد سالار بزرگ شدن و چون فرزند ارشد بودند خیلی مورد توجه بودند، من شمالی و ایشون از جنوب کشور با اخلاقی کمی تند مزاج و من زود رنج.چون سنشون کم بود و ازدواج کردیم و دوران نامزدی رو سپری میکنیم ، مشکل من بداخلاقی و غرور ایشونه. باید حرف حرف خودش باشه ،میگه چون من مردم! البته منم خیلی لجباز شدم. داره حرمت های بینمون شکسته میشه ، معمولا زود جوش میاره ولی می‌دونم نو دلش چیزی نیست ، تو عصبانیت چیزی که تو فکرش هست رو میگه که خیلی دلمو می‌شکنه و چون مغروره عذرخواهی نمیکنه ، روشی که پیش گرفته اینه : می‌ذاره یک روز از دعوامون بگذره وقتی من دیگه به روش نمیارم خیلی سطحی ازش رد میشه. حس میکنم اعتماد بنفس و عزت نفسم رو دارم از دست میدم. تربیت خانوادگی ش رو قبول ندارم . دوستش دارم از تمامی جوانب آدم عاقل و با درکی تا زمانی که عصبانی نشه