سلام خسته نباشید
من 27 سالمه و الان 5 ساله با آقایی رابطه دارم
ما بعد مدت ها بالاخره تصمیم گرفتیم با هم ازدواج کنیم،خانواده این آقا خیلی مخالف ازدواج ایشون با من بودن.چون که من از ایشون 9 ماه بزرگتر هستم و همچنین خانوادشون معتقدن باید ازدواج از بین فامیل یا آشنا باشه و براشون قابل درک نیست که پسرشون با کسی ازدواج کنه که خودشون برای اولین باره میبیننش، برای همین ما حدود 1 ماه از هم جدا شدیم اما نتونستیم جدا بمونیم و به سمت هم برگشتیم. الان مشکل من اینه که ایشون از نظر مالی توو شرایط خوبی هستن،از نظر مسکن هم تامین هستن اما از نظر کار فعلا شاغل نیستن و از راه سرویس مدارس و اسنپ و آژانس امرار معاش می‌کنند، حالا من میگم صبر کنیم شغلی پیدا کنه بعد ازدواج کنیم که ایشون میگن اونجوری دوباره خانوادشون بنا رو به ناسازگاری میذارن.از طرفی به ایشون یکی دو کار پیشنهاد شد اما میگن هر کاری رو دوست نداره بره و منتظره براش کار دولتی و درخور پیدا شه، حتی با اینکه من اصرار کردم همون کارها رو قبول کنه اما راضی نشد و گفت منتظر یه کار دولتی میمونه و تن نمیده به هر کاری
من با خواهرم که از خودم بزرگتره و متاهله هم مشورت کردم،ایشونم گفتن باید اول کار داشته باشه چون اینجوری نمیشه زندگی کرد که کار نداشته باشه.و نظر اون منو خیلی بیشتر سست کرد،چون اون بهم گفت که با توجه به شناختی که از دوست پسرم توو این 5 سال داره و با توجه به حرف هایی که ازش میزنم گفت به احتمال زیاد داره بهم دروغ میگه و اصلا قصد نداره باهام ازدواج کنه و بیشتر چون میدونه من با این شرایط راضی نمیشم الکی چیزی گفته که نشه که هم عذاب وجدان خودش نسبت به ترک کردن من کمتر شه و هم اینکه خب چون رابطه جنسی داریم از طرفی برگشته که در واقع چون دلش برای رابطه تنگ شده به خصوص که ایشون در ارتباط برقرار کردن خیلی خجالتی هستن و راحت با کسی دوست نمیشن.
من الان نمیدونم چیکار کنم، شدیدا میترسم به خانوادم بگم و معلوم شه الکی گفته، چون از وقتی راضی شدم به بابام بگم به جای مامانم(چون بابام بهتر درکم میکنه)شروع کرده به اینکه نمیشه و باید حتما به مامانت بگی و اینکه شروع کرده به گفتن حرف های تفرقه انگیز مثل تو دل منو شکستی، تو منو تحقیر کردی،تو گفتی من بیکارم،تو به من توهین کردی، تو عوض شدی، من تو رو اینجوری دوست ندارم،اینکه من انقد بهت اصرار کردم دیگه فایده نداره، ارزشش به این بود ک تو خودت برای من فداکاری کنی، تو حرمت ها رو شکستی، رووت توو روم باز شد و گفتی تو کار نداری(خدا شاهده من هیچ توهینی نکردم، خیلی مودبانه و درک شرایط گفتم من هر کاری باشه قبول دارم و نیازی نیست کار دولتی باشه یکی از همین کارایی ک برات پیش اومده رو قبول کن تا خانواده منم بهونه کار نگیرن و به خودت سخن بگیرن چون که اصلا تحمل حرف شنیدن نداره دوست نداشتم به هیچ عنوان جلو خانوادم سرافکنده شه و دامادمون یا بابام چیزی بگه که غرورش بشکنه) خلاصه به من حس اینو داد که ترسیده که دارم جدی به بابام میگم
حالا میترسم بگم به بابام و نیاد و ضایع شم
از طرفی هم میترسم نگم و پشیمونی یه عمر برام بمونه که کسی که دوسش داشتم بهم پیشنهاد داد اما من سر اینکه بقیه چی فک میکنن از دستش دادم،واقعا نمیدونم باید حرف دلمو گوش بدم یا عقلم، دو راهی گیر کردم، هیچ کسم حرفمو درک نمیکنه، همه به دیده ی اینکه من ضعیفمو نمیتونم تموم کنم رابطمو باهام رفتار میکنن،نمیدونم چیکار کنم، واقعا دو دلم از طرفی شک افتاده توو دلم از طرفی میگم نکنه برای توجیه کردن خودم دارم سناریو میچینم