سلام.قبلا از کودکی عاشق دختر فامیلمون بودم.بعد از سال ها بهش گفتم و اون گفت ما به درد هم نمیخوریم.بعد از مدتی فهمیدم اشتباه میکردم و واقعا افکارم اشتباه بود نسبت به اون.حالا بعد از سه سال فراموشی،الان ۲۱ سالمه و احساس میکنم واقعا نیاز به همدم دارم و اینکه با تجربه و منطقی شدم.به مادرم یه نفر رو فقط معرفی کردم.گفت صبر کن.بعد از یک ماه باز باهاش مطرح کردم ولی گفت همونروز به بابات گفتم و گفته اصلا.دلیل منطقیشونو نشنیدم ولی میگن خیلی از خاندانشون خوششون نمیاد.گرچه من از کودکی میشناختمشون و بدی ازشون ندیدم.اشتباه مامانم این بود که زودتر به من نگفت که من به فکرش نباشم و دلبسته نشم.از طرفی من با برادران طرف و فامیلشون ارتباط تنگاتنگی دارم و با فامیلشون معمولا هر روز در ارتباطم.الان میخوام رای بابام رو بزنم و نظرش رو عوض کنم.چون فکر میکنم واقعا میتونم با اونا باشم.میشه راهنماییم کنید.