سلام من متولد ۷۸ هستم و ۴ ساله ازدواج کردم و یه پسر یه ساله دارم

من خیلی دختر کم طاقتی هستم خودم میدونم و خیلی نیاز به توجه شوهرم دارم وقتی یه مشکلی پیش میاد که من راضی نیستم و اونو مطرح میکنم دست خودم نیست و خودم نمیفهمم ولی انگار بد مطرح میکنم .. توقع جواب از شوهرم دارم ولی اون اصلا توجه نمیکنه و قیافه آزرده خاطری میگیره که انگار به زور منو تحمل میکنه

منم نمیتونم اون قیافه رو تحمل کنم و دست به هر کاری میشم که توجه اونو جلب کنم

جیغ میکشم و اون دیوونه میشه و بیشر کم محلی میکنه بهم میگه روانی و محلو ترک میکنه منم واقها دیوونه میشم و کارای بدتری میکنم که دلش برام بسوزه و بهم محبت کنه مثلا جیغ میزنم موهامو میکشم و این حرفا

ولی اون بهم میگه زود عصبی میشم میگه من دیوانه و روانی ام و زود جوشم خودمم میدونم یه مشکلی دارم ولی نه به اون بزرگی که اون میگه من فقط توجه میخوام ولی اون میگه من ناشکرم و محبتاشو نمیبینم نمیدونم باید چیکار کنم انقدر که دعوا میکنیم خسته شدم اصلا نمیدونم دوسش دارم یا نه حتی هر روزآرزوی مرگ خودمو میکنم که از دست منه دیوانه خلاص بشه

باید چیکار کنم تروخدا کمکم کنید تنها دلخوشیم پسرمه که درباره اونم باعث میشه من بی طاقت بشم و حتی بچه ۱ سالرو دعوا کنم

از خودم متنفرم نمیدونم باید چیکار کنم

بخدا نمیدونم