سلام

من ۲۰ سالمه هیچ دوستی ندارم ارتباط با خیلی ها دارم اما در حد سلام علیک . شروع رابطه اجتماعی با افراد آسونه برام اما دیگه ادامش نمیدم حس میکنم اینکه خودمو نزدیک کنم به دیگران ممکنه ناراحتشون کنه و شخصیتمو زیر سوال ببره . هم اینکه نمیدونم چجوری باید بادیگران صنیمی بشم مثلا حرفی ندارم بزنم باهاشون چجوری برم صحبت کنم . یچیز دیگه اینکه تا حالا هیچ پیشنهادی ندادم به شدت مشتاقم با بقیه برم بیرون _ حرف بزنم و خلاصه وقت بگذرونم اما هیچوقت نشده پیشنهاد بدم چون اصلا بلد نیستم و برایم یه ترس بزرگ شده همیشه منتظرم اونا دعوتم کنن تا من رو هوا قبول کنم اما زیاد پیش نمیاد اینطوری بشه . واقعا درمونده شدم نمیدونم چیکار کنم دارم دق میکنم . دبستان که بودم دوست صمیمی داشتم قهر کردیم و کلا دور هم خط کشیدیم . بعد از اون هر سال به سال بیشتر احساس ناتوانی میکنم توی برقراری رابطه صمیمانه . مطمئنم که مشکل از خودمه این منم که با وجود نیاز و علاقه به دوستی نمیتونم به کسی نزدیک بشم . یه مسئله دیگم اینه که میترسم از بعدش که یه مسئولیتایی در قبالش پیدا میکنم حس میکنم نمیتونم کسی باشم که طرف مقابلم از با من بودن لذت ببره و نمیتونم توقعشو براورده کنم اینم یکی از حسایی هست که دارم

لطفا راهنماییم کنید مستاصل شدم نمیدونم کدوم قسمت رو باید عوض کنم

نمیدونم اشکال از چیه

متشکرم