سلام من 19سالمه…

همیشه تنها بودم با اینکه فوق العاده آدم عاطفی و احساسی بودم و هستم ولی بخاطر قیافم بخاطر لاغریم،شکل بینیم و بخاطر مشکل پاهام(چرخش استخوان ران)که باعث میشه یکم تو راه رفتن غیر عادی باشم هیچوقت دوست دختر نداشتم و همیشه عقده و حسرتشو داشتم پیش پنج شش تا روانشناسی رفتم ولی حرفای کلیشه ای و مزخرفشون نتونسته مشکلمو حل کنه چون هبچکدومشون نتونستن منو درک کنن من فقط می‌خوام عین ۹۹درصد پسرا و دخترای این جامعه رابطه عاطفی داشته باشم دوست دختر داشته باشم برم بیرون باهاش خوش باشم ولی همیشه حسرت و اهش واسم بوده دیگه واقعا تحمل ندارم من الان از همه آدما بیزارم متنفرم بدم میاد از همه آدما اصلا دوست ندارم از خونه برم بیرون می‌خوام بمیرم قبلاً هم دوبار سابقه خودکشی توی دوران دبیرستان بخاطر همین مشکل تنهایی رو داشتم….پنج ساله زندگیم داره میسوزه خدایا من فقط از تنهایی بیزارم نمیخوام تنها باشم مگه چه گناهی کردم که پنج ساله اینجوری عذاب میکشم حدود یکسال هم قرص اعصاب مصرف میکردم ولی حالمو بدتر میکرد و قطعشون کردم…

من رتبه ۱۶۳کنکور بودم و الان توی سطح یک دانشگاهی ایران درس میخونم و همیشه امید داشتم با ورود به دانشگاه مشکلم حل بشه ولی صدبرابر بدتر شد ترررووووخدا به دادم برسید مغزم داره میترکع دیگه تحمل ندارم می‌خوام بمیرم خداااااا بسسسسسسسسسهههههه