سلام وقتتون بخیر من یه دختر 17 ساله ام من توی یه خونواده تقریبا خشک بزرگ شدم بطوری که خیلی راحت نمیتونم به کسی اعتماد کنم و به راحتی دوست پیدا کنم یا خیلی با افرادی که نمیشناسم صمیمی باشم. عاشقانه مادرم رو دوست دارم چون احساس میکنم تموم زندگیشو برای آسایش ما گرو گزاشته. با پدرم زیاد ارتباط برقرار نمیکنم چون خودش اینطور میخواد که با بچه هاش خیلی صمیمی نباشه. یه خواهر دارم که سیزده سال از خودم بزرگ تره من ازش متنفرم چون از بچگی تموم احساساتمو سرکوب کرده به شدت منفی نگره و سرزنشگر. به تموم چیز هایی که من دارم حسودی میکنه از قد و هیکل گرفته تا رنگ مو. این نفرتی که نسبت بهش دارم از بچگی شکل گرفته چون از بچگی تموم لحظات شادمو غمگین کرده و افکار پوچشو تو مغزم فرو کرده. نمیشه باهاش حرف زد و تا حرف میزنه برای کارای اشتباهش عذر و بهونه میاره و مسئولیت زندگیشو خودش نمیپذیره. من خودم دلم نمیخواد از کسی کینه داشته باشم اما نمیدونم چرا هر کاری میکنم کینه اون از دلم بیرون نمیره. کمکم کنید چیکار کنم که احساسمو نسبت بهش بهتر کنم؟