سلام وقت بخیر…من دختری ۳۸ساله هستم .کارمند بیمارستان.یکسال پیش با آقایی که از طرف همکارانم معرفی شد آشنا شدم و عقد کردیم ایشون یکبار ازدواج کرده بودند. خانمشون در اثر بیماری فوت شده بود و یه دختر بچه ۸ساله هم داشتن…شغلشون آزاد هستم مرد نسبتا متعصبی هستن…
در اوایل عقد رابطه ما به دلیل بدبینی های غیر منطقی ایشون تیره شد تا مرز طلاق پیش رفتیم .پس از مدتی تغییر رویه دادن و ملایم تر شدن.زمانی که ما تصمیم به جدایی گرفتیم چون من خواهان طلاق بودم از من خواستند که اگر میخوان سریع طلاق بگیرم مهریه رو ببخشم وگرنه روند طلاق رو به تاخیر میندازد و من این کار رو کردم..الان هر وقت بین ما کوچکترین مشکلی پیش میاد حرف طلاق رو پیش می‌کشه و میگه نمی‌خواد باهام زندگی کنه..از طرف دیگه از یک طرف میگه تربیت دخترم با توئه از طرف دیگه اصلا دختر رو نمیاره ببینم..دلش نمیاد برای من چیزی بخره یا پولی خرج کنه..اما برای دخترش کلی ولخرجی می‌کنه…هنوز زیر بار نرفته که زندگی مشترک مون رو شروع کنیم و همش به ماه های بعد موکولش می‌کنه…دخترش رو یک شخصیت سلطه گر بار آورده جوری بار اومده که فکر می‌کنه از همه یه سرو گردن بالاتره و هر دستوری بده باید همه مطیع باشن.و حس میکنم من رو برای کلفتی خودش و دخترش میخواد…چون محبت زیادی بهم نداره…و تا حدودی تحت تاثیر مادرش هست..هر وقت با مادرش مشورت می‌کنه اخلاقش با من خیلی سرد و بد میشه …و خیلی کم توجهی می‌کنه و عمدا راجع به خانم سابقش هی صحبت می‌کنه و من ناراحت میشم… راهنماییم کنید چطوری با این دختر و پدر کنار بیام..چون حس میکنم اونها روی من سلطه دارن..من هیچ قدرتی پیش اونها ندارم در موضع ضعفم…اونها همدیگه رو دارن ..من انگار کنار اونها کسی رو ندارم…چکار کنم از این وضع شکننده و خرد کننده اعصاب راحت بشم یا مدیریت درست بکنم