سلام.بنده ۲۵ساله هستم و با آقایی ۲۸ ساله دوساله در ارتباطم.ما همدیگه رو خیلی دوست داریم ولی همش درحال جنگ و دعوا و بحثیم.الان میخوایم ازدواج کنیم و من واقعا میترسم از اینکه این بحث و دعوا ها بیشتر بشه و یا داخل زندگی مشکل ساز بشه و بخوایم از هم جدا شیم.
این آقا از اول رابطه به من گفتن که دوست ندارن من کار کنم و دوست دارن بیشتر به زندگی برسم و منم به شرط اینکه ایشون بتونن زندگی رو تامین کنن قبول کردم ولی بهشون گفتم که اهل تو خونه موندن و سرگرم شدن با کارهای خونه و آشپزی نیستم و شخصیتم ایجاب میکنه تو اجتماع باشم و یا یه کار موثر انجام بدم و ایشونم گفتن با بیرون رفتن یا اسم نویسی در کلاس های مختلفی که دوست داشته باشم مشکلی ندارن.ولی دقیقا همین الان که هنوز همسرشون نیستم و میخوام برای کارهای شخصیم بیرون برم یا میگن نرو بزار پدرت بره یا میگه تنها نرو یا وقتی ام که میرم مدام زنگ میزنه و کافیه من یکبار تماسشو جواب ندم اونوقت تمام کارهامو مختل میکنه انقدر که اعصابمو بهم میریزه.
دوست داره جایی که ایشون میگه یا کاری که ایشون دوس داره رو من انجام بدم و من هم واقعا ازین موضوع اذیت میشم.حتی سوالی میپرسه دوست داره جوابی که خودش دلش میخواد رو بشنوه.منم هرچی بهش میگم منم آدمم با قدرت انتخاب و اختیار بازم حرف خودشو میزنه و معتقده اصلا قصدش اذیت من نیست و فقط میخواد من اشتباه نکنم.
ایشون تو این دو سالی که ما باهم بودیم بااینکه از اول هم قصدمون آشناییت ازدواج بوده و از اول گفتن که دوس ندارن من کار کنم یکبار نشده که بگه بیااین مقدار پول رو بگیر برای خودت خرج کن یا هروقت برام چیزی خریده چه به عنوان کادو و چه بعنوان خوراکی یه جوری قیمتشو بهم فهمونده تا من بفهمم داره برام خرج میکنه.این رفتار حس بدی به من میده و چند بار بهش غیرمستقیم گفتم که خوب نیست کاری که برای کسی انجام میدی با گفتن قیمتش ارزش معنویشو پایین بیاری یا وقتی میرم بیرون بهم میگه برای خودت اینو بخر اونو بخر بدون اینکه بپرسه پول داری یا نه.
از جیب خودم به جیب خودم میبخشه.ولی من میگم کسی که معتقده باید مرد کار کنه و زن رو تامین کنه پس این رفتارای متناقض چیه!
من یه شخصیت مستقل و مغروری دارم و اصلا تا به حال حتی اگر باهاشون بیرون بودم و گرسنه بودم نگفتم و یا خودم رفتم خرید کردم
واقعا به همچین آدمی با این خصوصیات اخلاقی میشه برای ازدواج تکیه کرد؟
ایشون یه شخصیتی هم که دارن اینه که خیلی خودشونو قبول دارن و فکر میکنن حتی بهتراز پدر و مادر من یا خودشونم میتونن تصمیم بگیرن و کلا حرف باید حرف ایشون باشه.
همشم میگه اگر تو بتونی چیزایی که من دوست دارمو انجام بدی اونوقت خودتم به راحتی میتونی به چیزایی که میخوای برسی!
واقعا مقوله ازدواج برام خیلی ترسناک شده.چندبار هم خواستم همه چیزو بهم بزنم و حتی تلفنمو خاموش کردم و دلایل رو بهش گفتم و خواستم از هم جدا شیم ولی بازم نتونستم و با یکم صحبت کردن باهاش همه چیو فراموش کردم.