با سلام. بنده دو سال است که ازدواج کرده ام و همسری دارم که خیلی بدبین و حساس و متاسفانه تیز و باهوش هست. در ماه های اول زندگی ایشان گوشی بنده را چک کرده و متوجه پیامی که خواهرم به من در مورد ایشان داده بود شد و همین نقطه ای شد برای شعله ور شدن این خلق ایشان و شروع شدن یک دور معیوب از بدبینی و حساسیت که تا الآن طول کشیده است. در حدی که تماس هایی که از طرف افراد خانواده ام به من می شود موجب ایجاد بدبینی و غر زدن ایشان و اطلاق کردن دخالت و تحریک و…می شود! در حدی که حتی چند تماس از یک نفر هم ایشان را ناراحت میکند! ایشان در مواردی که ناراحت میشود به راحتی به خانواده و حتی پدر و مادرم توهین میکند. من برای حفظ زندگی ام توهین به همه را نادیده گرفته ام ولی توهین به پدر و مادرم را نمی توانم تحمل کنم و جواب متقابل میدهم که باعث ناراحتی بیشترش می شود! حتی خودخوری و سکوت من در این موارد هم ایشان را راضی نمی کند و در مقابل این غر زدن های آکنده از توهین و طعنه فقط تایید من را می خواهد تا آرام بگیرد! روزها و شب ها در این مورد آه و ناله میکند, شبها تا دیر وقت مانع خوابیدن من میشود و…به طوری که در مواقعی واقعا از زندگی خودم احساس سیری و خستگی میکنم! طلاق با توجه به از دست رفتن زمان و آبرو و سرمایه و…برایم متصور نیست.گاهی فکر میکنم روزها را در بیرون از منزل سپری کنم تا کمتر در معرض توهین های ایشان باشم و اعصابم در امان بماند. در ضمن ایشان خیلی احساسی هستند و خصوصا در این مواقع اصلا تابع دلیل و منطق نیستند و هر بار خواسته ام با دلیل و منطق ایشان را راضی کنم ناامید شده ام. خواهش میکنم راهنمایی کنید چه کنم که ایشان توهین به پدر و مادرم را خط قرمز من تلقی کند, از همه رفتار و حرکتی دخالت و تحریک و شیطنت و…برداشت نکند و با هم بودنمان را ارزشمنتر از آن بداند که با مسائل کوچکی همیشه تلخش کند و….