سلام زنی هستم ٢۶ساله ازخودم از زنده بودنم از نفس کشیدنم حالم بهم میخوره ١ساله ازدواج کردم بهم گفت خوشبختت میکنم اینجوری عروسی برات میگیرم اینجورخونه ای هرچی تو بگی از اول عصبی بود اما کناراومدم باهاش ازدواج کردم دوسش داشتم وعاشقش شدم اما به یه ماه نشدباکل خانوادهام سرهرچیزی درافتادوباعث شدادهمشون ببرم ۵٠درصدحق با اون بوداما وقتی عصبی میشه حیا وحرمت براش نمیمونه بزرگی کوچیکی یادش میره وازحرفاهای که باهاش یه زمانی دردودل کردی یا چیزی ازکسی میدونه هزاربرابزبزرگش میکنه ومیزنه توسرطرف بارهاتحقیرم کرده تو جهیزیه نداری بابات کلاه برداره داداشات موادفروشن خواهرت اینجوری درحالی که هیچکدوم صحت نداره اما جلوی همه دادمیزنه ومیگه هزبارخواستم خودموبکشم اما نتونستم تواین یه سال انقدحرص خوردم ریزش موی سکه ای گرفتم بدنم اگزمام زده بچه اموسقط کردم چون قلبش تشکیل نشده بود به علت استرس زیادخیلی حالم بده هیچکیوندارم باهاش دردودل کنم زندگیمودوست دارم ابرومودوست دارم خودشم دوست دارم اما انگارتو فضام دلم میخوادبمیرم من آدم احساسیم ازدرون غرورم احساسم تباه شده دلم میخوادفقط گریه کنم وباکسی دردودل کنم که بعدش ازم سواستفاده نکنه وتحقیرم نکنه احساس که نمونده ولی فک میکنم یه مهره ای سوختم دنبال راه نجات ازاین همه بغضم😭