سلام

من پسر نوجوان 15 ساله درس خوان هستم به طوری که معدل نوبت اول کلاس نهم دقیقا شدم 20 و به رشته ریاضی علاقه دارم

چند وقت هست که پدرم مغازه خودش رو به سوپری تغییر داده و سرش خیلی شلوغه و فکر میکنه بخاطر کرونا که مدرسه نمیرم درس و مشق هم ندارم و تنبلی میکنم نمیرم درب مغازه کمکش . آخه معلم به صورت مجازی درس میدن امتحان میگیرن و تکلیف میخوان . پدرم فکر میکنه بهش دروغ میگم ولی من اصلا به عنوان بچه ای دروغگو جا نیافتادم  . الان فکر میکنه چون تو سن بلوغ هستم دارم دروغ میگم . مادرم به جای من عصر ها که مغازه شلوغ میشه میره کمکش همین در خانه ما تبدیل شده به یه معضل . هر شب شروع میکنن به نصیحت و این حرفا که چرا تنبلی میکنی و اینا و اگه میخوای در زندگی اینطور پیش بری به هیچ جا نمیرسی و اینا .

پدرم وسط حرف هاش به من گفت وظیفت هست که بیای مغازه و نه بهت حقوق میدم . اگه میخوای میتونی بری خودت یه کار پیدا کنی توش پول در بیاری .

از تعریف های نوجوانی که همسن من بوده شنیدم میگفت : پدرم من رو به نجاری برد و مجبورم کرد که کار کنم ولی هر پنجشنبه میومد حقوقم رو برای خودش میگرفت

خیلی دارن به من فشار میارن

این چند وقت که من و خواهر کوچکم که 10 ساله دعوامون میشه حتی درصورتی که مقسر اونه ، من رو سرزنش میکنن .

در کل به من بی اعتماد شدن ولی من به یاد ندارم که بهشون دروغ گفته باشم