باسلام و خسته نباشید بنده خانومی ۲۸ساله و متاهل هستم بشدت زیاد ادم احساساتی و مهربان و دلسوزی هستم..همیشه نگران حال دیگران هستم..مثلا ب این حد ک وسیله برقی داشته باشم بخوام بدم کسی درست کنه پیش خودم میگم گناه داره نکنه بخوادامتحانش کنه برق بگیرتش یا بیچاره وقتشومیذاره..و اینکه خیلی ب همسرم وابسته ام طوری ک میخوام بعد از ماها ب دیدن خانوادم بروم اما کارم شده گریه ک چطور این سفر رو بدون همسرم برم و نمیشه باهمسرم برم..باید تنهابرم ولی همش نگرانم گریه میکنم نکنه در نبود من اتفاقی بیفته دیگه نبینمش نکنه سلامتیش بخطر بیفته 😔توروخدا کمکم کنید راهنمایی کنید من این حالات دلسوزی و نگرانی رانداشته باشم دوس دارم از درون محکم باشم انقد ضعیف نباشم درسته ک محبوب همه هستم ولیکن بشدت ازنظرروحی اسیب دیده شدم..