یه خانوم مجردم بدون مسئولیت که دائما ذهنم درگیر . به معنای واقعی کلمه مغزم هنگ کرده. بیقرارم توی هر شرایطی و هر کاری که میخوام انجام بدم میخوام سریع به تهش برسم .چه خوندن رمان باشه یه انتظار تو مطب دکتر چه تو رابطه دوستی با یه پسر یا هر چیز دیگه ای .

همش مضطربم .استرس از پیش اومدن اتفاق بد از طرف کسانی که چیزی از حریم خصوصی من میدونن . کسانی که روزی بهشون اعتماد کردم و الان به شدت استرس دارم که روزی ضربشون رو بزنن.

به شدت احساس میکنم کسی بهم اهمیت نمیده . سعی میکنم خودمو با اعتماد ب نفس نشون بدم ولی در واقع احساس حقارت میکنم . وقتی توی اینستاگرام یه پست میذارم و تعداد کمی برام کامنت میذارن . یا وقتی با کسی مکالمه دارم همش احساس میکنم طرف الان حوصلش از حرفام سر رفته . یا وقتی جایی ام حس میکنم اضافم .

تمام زندگیم با افکار منفی و استرس گذشته دلم میخواد همونجوری که در ظاهر متکی ب خود هستم درونم هم همین حس رو داشته باشم . احساس نیاز ب کسی حرفی محبتی یا حتی لایک و کامنت و توجه دیگران نداشته باشم . در عین سادگی حس میکنم مشکلم پیچیدست و هیچ مشاوری منو نمیفهمه . هر جا هم رفتم انقد این چیزا رو سرسرس گرفته که جلسه دومی در کار نبوده و نخواستم ادامه بدم