باسلام و خسته نباشید

من ۲۳سالمه و همسرم۲۶ساله،تقریبا ۳ماهه ک عقد کردیم ولی مشکل داریم و انگار نمیتونیم حرف همو زمان دلخوری و ناراحتی بفهمیم،ایشون از من میخوان ک زمان ناراحتی هم کنارشون باشم و تنهاشون نزارم اما من وقتی ناراحتم دوس دارم تنها باشم تااینکه بخوام حرفی بزنم ک باعث ناراحتی بیشتر بشه،تا حالا ک با هم بودیم با وجود نداری ها کنارشون بودم و درکشون کردم ،تصور من اینه ک ایشون باید بیشتر به فکر خرجی ها و قسط ها باشن ک دراخر خودمون دستمون خالی نمونه ک بخوایم محتاج کسی باشیم این تنها دغدغه منه،ولی ایشون بازم میگن ک چیزی نمیمونه و منم همچنان باید درکش کنم و کنارش باشم و فکر میکنم به دغدغه من اهمیت داده نمیشه!زمانی هم ک ازشون دوری میکنم یا به مادرشون میگن یا تنها بیرون میرن و دراخر میگن که این اوضاع ممکنه به خیانت بکشه! آیا کسی هم ک ناراحته و دلش از طرفش پره حق تنهایی نداره؟درهرشرایطی باید کنار طرفشون بمونه،لطفا راهنماییم کنید